کتاب مقدمه ای بر زبان شناسی شناختی

انتشارات آگه منتشر کرد:از زمان شناخت هر چه بیشتر نظریه ی آمیزه ی مفهومی در اواخر دهه ی 1990، توجه بیشتری به جنبه های روانی و بافتی زبان اختصاص یافته است. این تمرکز بر پردازش زبان در جریان و ماهیت باز _ تنها بودن آن در کاربرد واقعی زبان شناسی شناختی را به رویکردهای کاربرد شناختی نزدیک تر کرده است. رویکردهایی که بر وابستگی بافت و نامعین بودن فهم تاکید دارند... به باور ما، نوعی تبادل مفید می تواند بین ایده های کاربردشناسی ( شناخت _ پایه ) و تفکر شناختی وجود داشته باشد.مثل دیکر حوزه های میان رشته ای، رشته ی زبان شناسی شناختی، با گسترده تر کردن دامنه ی خود و هم کاری جدی و پیوسته با حوزه های هم جوار در علوم شناختی _ و حتی بیولوژی تکاملی _ ، بی تردید غنی تر و مستحکم تر خواهد شد. اما با مشکلاتی هم مواجه می شود، از جمله، مثلا این خطر که پیچیدگی موضوعات و جدل های روان شناختی، عصب شناختی و زیست شناختی در وام گیری گزینشی و اجتناب ناپذیر از این رشته ها ناپدید می شود. بدون توجه به این که زبان شناسان شناختی در آینده چه گونه با این موضوع برخورد می کنند، آن چه در این مرحله بدیهی به نظر می رسد این است که رویکرد شناختی به زبان قطعا پابرجا خواهد بود و تاثیر ماندگاری بر این که زبان شناسان چه گونه درباره ی زبان نظریه پردازی می کنند بر جای خواهد گذاشت.( از متن کتاب )