کتاب سینما

انتشارات افکار منتشر کرد:آلن بدیو در سی متن مختلف که از اواخر دهه‌ی 1950 تا امروز را در بر می‌گیرند، از رابطه‌ی خویش با «هنر هفتم» نوشته است. این متون سیری فراخ‌دامن از سینمای هنری پنجاه سال اخیر در دسترس قرار می‌دهند، از فیلمسازان مدرنیته (مورنائو، برسون، اولیویرا، تاتی، گودار) تا شماری فیلم‌های معاصر امریکایی (ماتریکس، ماگنولیا، دنیای بی‌عیب‌ونقص)، در کنار چند تجربه‌ی نادر (گی دوبور، سینمای 68، فیلم‌های مبارز گروپ فودر و غیره) و مقاله‌های تحلیلی درباره‌ی مشخصه‌های فیلم کمدی فرانسوی، فیلمسازان «مدرنیته‌ی دوم»، سینمای سوئیس به‌مثابه مظهر «بیطرفی سینمایی»، در باب «دیالکتیک حکایت»، فیلم به‌مثابه «ماشین فلسفی»، سینما به‌مثابه «مظهر دموکراسی» و بحث‌های موشکافانه درباره‌ی بسیاری فیلم‌ها و فیلمسازان برجسته‌ی دیگر، از جمله میزوگوچی، اوزو، روسلینی، ویسکونتی، هیچکاک، هاکس، آنتونی مان و عباس کیارستمی.فهرست فصول این کتاب به شرح زیر است:پیش‌گفتار«سینما بسیار با من سخاوتمند بوده است»فرهنگ سینماییسینمای تجدیدنظرطلبهنر و نقد آنخودکشی خوبی: شاید شیطان، روبر برسونمردی که هرگز ازپای نمی‌نشیند: در شب درمی‌غلتیم، در کام آتش، گی دوبورآیا شرق ابژه‌ای برای وجدان غربی است؟: حلقه‌ی فریب، ولکلر شلوندورفنقاط ارجاع برای مدرنیته‌ی دوم سینماقضیه‌ی دِمی: اتاقی در شهر، ژاک دمیسوئیس: سینما به‌مثابه تفسیریادداشت‌های گسیخته درباب فیلم کمدی فرانسویکشورهای زیادی برای رفتن هست: ژان بیژیاوی، کلود هاژژ، ژاک سانسولبازگرداندن معنا به مرگ و تصادف: زمان ویران، پیر بوشو سینما به‌مثابه صنعتی خصوصی، همچنین نمایشی خصوصی استحرکت‌های نادرست سینماآیا می‌توان درباره‌ی فیلم سخن گفتیادداشت‌هایی درباب خنده‌ی آخر: فردریش ویلهلم مورنائو«اندیشیدن ظهور رخداد»: سینما 68کمدی الهی و صومعه: مانوئل دی اولیویرادیدنِ مازاد: تـ(و)اریخ سینما، ژان‌لوک گودارتأملاتی بر وضعیت کنونی سینماتصدیق بی‌چون‌وچرای قدرت پایدار سینما: گرگ کرانه‌ی غربی، هوگو سانتیاگوشور، ژان‌لوک گودار«به عشق بگو آری، یا تنها باش»: ماگنولیا، پال تامس اندرسندیالکتیک حکایت: ماتریکسسینما به‌مثابه آزمایش فلسفیدر باب سینما به‌مثابه مظهر دموکراسیپایان یک آغاز: همه‌چیز روبه‌راه است، ژان‌لوک گودار و ژان‌پیر گورنابعاد هنر: بخشش، اودی الونیبی‌عیب‌ونقصیِ جهان، نامحتمل اما ممکن: دنیای بی‌عیب‌ونقص، کلینت ایستوود