کتاب از تو می گویم

انتشارات نودا منتشر کرد:مادر فتیله چراغ رو بالا کشید تا روشن تر بشه و بتونه صورت بچه رو بهتر ببینه.آروم رفت بالای سر بچه و نشست به تماشای اون .بچه خواب بود ؛ اما توی خواب تقلا می کرد .مثل اینکه از چیزی ناراحته . فکر کرد حتمی باید ناراحت باشه.بچه م چیزی ازش باقی نمونده تو این مدت از بس ناراحتی کشید آب شد شده پوست و استخون.»چراغ را گذاشت رو زمین نشست.زانوهاشو بغل گرفت و رفت تو فکر.خود بچه هم دیگه نا نداشت روزا باید کار خونه رو می کرد و از طرفی هم حواسش به بچه باشد شبا هم که از غصه و نگرانی بچه خواب نداشت.دیگه اینقدر ضعیف شده بود که اگر یک لحظه می نشست در هر حالتی که بود خوابش می برد اما وقتی که می رفت بخوابه نمی تونست یعنی فکر و خیال نمی ذاشت که بخوابه.اصلا وقتی می نشست اونقدر بدنش از زور خستگی درد می کرد و خرد و کوفته بود که نمی تونست از جاش بلند بشه.همچین که رفته بود توی خودش و چشم از بچه بر نمی داشت فکر می کرد.آخه این طفل معصوم چه گناهی کرده که باید اینطوری بشه.آخه ما چه خطایی کردیم که باید این همه مکافات پس بدیم!ما که دیگه کسی رو نداریم بهمون کمکم کنه.نمی تونن هم کمک کنن برای اینکه خود اونا هم بنده های خدا خرج دارن می خوان زندگی کنن باید فکر بچه های خودشون هم باشن خدایا دیگه چقدر باید برم پیش این دکتر و اون دکتر .چقدر این بچه باید عکس بگیره آزمایش بده.ایم طفلکی دیگه خون تو تنش نیست چقدر باید دوا بخوره .بچه م اونقدر آمپول خورده تمام تنش سوراخ سوراخ شده این دکتر آخری هم دیگه آب پاکی رو ریخت روی دستمون آخه مگه میشه برای مریضی این بچه دوادرمونی نباشه ؟! یعنی همین طوری بشینم بالای سرش دست روی دست بذارم ، منتظر بشم - زبونم لال - نتونسته ادامه بده. روش رو از بچه برگردوند .ترسید حتی برق فکرش به اون بخوره.با خودش گفت «بر شیطون لعنت» چندتا صلوات فرستاد و دور سر بچه فوت کرد.فروشگاه اینترنتی 30 بوک