انتشارات علمی فرهنگی منتشر کرد:این اثر به بحث غیبت حضرت مهدی(عج) از منظر تاریخی ورود پیدا کرده و این موضوع را مورد بررسی قرار داده است و وضعیت آن زمان را تحلیل می کند.در مقدمه کتاب میخوانیم:با شهادت امام عسگری(ع) (260 قمری) دوره غیبت فرارسید. آن هنگام، طرح اساسی مذهب در انداخته شده بود؛ احادیث به شکل "اصول اربع مأة" و "جوامع" گردآوری شده بودند. معیار شناسایی احادیث و تهذیب آنها به دست آمده بود.عالمان سرشناس و توانایی نیز برای دفاع از کیان اعتقادی و فقهی شیعه تربیت شده بودند تا در برابر فرقهها و گروههای مختلف به ویژه اهل سنت، گره از حوادث بگشایند. حضور "حجت" نیز به بلوغی نیاز داشت که تا آن هنگام حاصل نشده بود؛ پس غیبت به طور طبیعی آغاز شد و تا هنگام فراهم نیامدن زمینههای رهبری امام، عصر غیبت ادامه خواهد داشت.حفظ اسلام و رهبری مسلمانان دو وظیفه امام است. هر چند بنیاد مذهب و اصول کلی آن در افکنده شده بود و امامان شیعه(ع) تا زمان امام عسکری(ع) از آن پاسداری کرده بودند. رهبری مسلمانان به آمادگی بیشتر و زمینهای گسترده و یاورانی مناسب نیاز دارد. از این رو، هرگاه که این زمینهها فراهم شود، غیبت به ظهور میانجامد و گرنه غیبت به گونه طبیعی ادامه مییابد.