انتشارات علمی فرهنگی منتشر کرد:ازآنجا که دعا پدیده ای فطری است،می توان آن را با پیدایش انسان قرین دانست.انسان فطرتا موجودی فقیر و نیازمند است و هیچ گاه از سوال و اجابت خواسته هایش جدا نبوده است. آدمی به منزله گوهری است که دارای شرافت و کرامتی روحی و قداستی رحمانی است. در این گوهر گزانبها، میل به دعا و راز و نیاز به خدا وجود دارد؛مناجات با محبوبی است که دعای دعا کننده را می شنود و اجابت میکند.دعا از سوی تمام پیامبران و ادیان آسمانی مورد توجه بوده است، اما در اسلام،دعا از قرآن آغاز می شود و با ادعیه پیامبر (ص) و ائمه هدی (ع) توسعه می یابد.