کتاب تاریخ امپراتوری اشکانیان

انتشارات جامی منتشر کرد:کتاب زندگی اسرار آمیز مورچه هاسخن گفتن عاشقانه در مورد مورچه ها«نویسنده با نوشتن این کتاب قصد داشت دانشی فراتر از کمک به ما برای فهم بیشتر مورچه‌ها انتقال دهد و اظهار می‌کند که ما انسان‌ها به عنوان گونه‌های جدید این سیاره می‌توانیم چیز‌های زیادی از تجربه‌های واقعا موفق 100 ملیون ساله مورچه‌ها در زمین بیاموزیم. ما بدون آموختن از مورچه‌ها از عهده کارهایمان به خوبی برنمی‌آییم. ما انسان‌ها گونه خودخواهی هستیم و از آنجایی که جمعیت ما چندین برابر شده است، خواسته‌های غیر واقعی ما از منابع تجدیدناپذیر سیاره رو به افزایش است، هوا آب و زمین را آلوده کرده‌ایم و آن خرد لازم برای اتخاذ تصمیمی که به سود نسل‌های آینده باشد و نه اینکه به ضررشان تمام شود را از دست داده‌ایم.»جائو چه نویسنده و زیست‌شناس اهل کره جنوبی در کتابی با عنوان Secret Lives Of Ants به بررسی زندگی مورچگان و بازگشایی رمز و راز‌های این موجودات ریز پرداخته است. این پژوهشگر دانش‌آموخته دانشگاه هاروارد است که به شدت تحت تاثیر ادوارد ویلسون استاد برجسته زیست‌شناسی قرار گرفته است. جائو چه در این کتاب به شباهت زیادی میان زندگی انسان و مورچگان پی برده و در بخش‌هایی از کتاب به آن اشاره داشته است.نویسنده به بیان زندگی اجتماعی مورچگان پرداخته و در قسمت‌هایی خاطرات خود را از پژوهش‌هایی که روی آن‌ها داشته است بیان کرده.«زندگی اسرارآمیز موچگان» توسط ضحی حسینی‌نصر ترجمه و از سوی انتشارات گوتنبرگ روانه بازار کتاب‌ها علمی شده است. این اثر با زبانی شیوا و ساده از زندگی مورچگان رمزگشایی کرده است. مترجم در مقدمه کتاب معتقد است که جائو چه با زبان عشق در این کتاب درباره مورچگان قلم زده است و بی شک از این طریق سهم بسزایی در کاشتن بذر محبت میان انسان و مورچه‌ها داشته است.در بخشی از کتاب آمده است: «بعد از انسان‌ها مورچه‌ها احتمالا بیشتر از دیگر موجودات سلسله جانوری، چارپایان اهلی را پرورش می‌دهند. بارها به مورچه‌ها و شته‌ها به عنوان نمونه خوبی از رابطه هم‌زیستی بین گونه‌های متفاوت که سودرسانی متقابل دارند اشاره شده است. مورچه‌ها از شته‌ها در برابر دشمنان طبیعی از قبیل کفشدوزک‌ها و بال‌توریان سبز محافظت و شته‌ها در ازای آن برای مورچه‌های محافظ برخی از مواد مغذی که از گیاهان به شکل عسلک مکیده‌اند، فراهم می‌کنند.»عبدالحسین وهاب‌زاده زیست‌شناس معروف ایرانی در مقدمه این کتاب از عشق دوران کودکی خود نسبت به این موجودات ظریف می‌گوید: «از کودکی مفتون مورچه‌ها و زنبورها بوده‌ام. نیش و گازهایشان را بسیار تجربه کرده‌ام. در زمینی متروک پشت خانه پدری در 4 یا 5 سالگی شاید تمام روز را غرق در کار اینان بودم و با شگفتی دنبالشان می‌کردم. برای مورچه‌ها انواع غذا می‌گذاشتم تا ببینم چه می‌خورند و دانه می‌ریختم. در نوجوانی شوق بسیار برای دانستن هرچه بیشتر در مورد این موجودات پر تلاش داشتم اما باید فقط به مشاهدات خود و نوشته‌های خام و اولیه موریس مترلینگ به عنوان تنها منبع اطلاعات قانع می‌بودم.کتاب‌ها امروزه در این زمینه کم نیستند گرچه هنوز آثار گرانبهای زیادی وجود دارد که انتظار ترجمه به زبان فارسی را می‌کشند.»