انتشارات کویر منتشر کرد:«پیام آور آدم» ریشه در باور انسان شناختی قرآن دارد. زمانی که قرآن می گوید: پیامبر،انسانی همانند سایر مردم است،هرگز نمی خواهد بگوید که پیامبر کم توان است بلکه وقتی می فرماید که اگر این قرآن را بر کوه ها نازل می کردیم،از مهابت خدا فروتن و متلاشی می شدند،در واقع از عظمت و شکوهی یگانه به نام انسان سخن می گوید. انسانی که فقط به واسطه انسان بودنش،از امکان تعالی و کمال جویی تا بی نهایت برخوردار است. انسانی که صرفا به واسطه انسان بودنش الگوی مردم شده است و دیگر مردم عادی،جز در کار ویژه او دریافت وحی در همه امور می توانند پا به پای او پیش بیایند.پیام آور آدم تنها یک حرف اساسی دارد که می خواهد بگوید که اگر عظیم ترین رسالت تاریخ را انسانی عادی و عامی و بی سواد (امی) با اتکا به امکانات محدود بشری به انجام رسانید و اگر آن پیامبر صادق،هرگز از تعاون و مشارکت و همکاری مردم زمانه اش اعلام بی نیازی نکرد دیگز بهانه ای نمی ماند که تفرد و جمع گریزی،خاموشی گو بی تفاوتی ما مدعیان مسلمانی را توجیه کند خود باوری،امید اعتماد به نفس،تعهد،مسئولیت پذیری و پرهیز از فرافکنی پیام بنیادین پیام آوری است که خود،مگر آدمی نمی نمود.