کتاب رنگ کلاغ

انتشارات مرکز منتشر کرد:فرهاد بردبار در رمان «رنگ كلاغ» با فاصله گرفتن از آثارى كه تلاش مى كنند آدم هایى با شخصیت هاى پیچیده و اغلب روشنفكر را به تصویر بكشند، اثرش را میان آن دسته از داستان هایى قرار مى دهد كه با به تصویر كشیدن شخصیت هایى خیابانى داستانى جذاب و شیرین از زندگى آدم هاى طبقه متوسط و پائین تر را ارائه مى دهد. فرهاد بردبار در رمان «رنگ كلاغ» با كنار گذاشتن فرم هاى روایى پیچیده و ساختارهاى مغلق داستانى، شكل زبانى روان، روایتى خطى و ساختارى ساده را پیش مى گیرد. به صورت كلى مى توان گفت نویسنده در رمان «رنگ كلاغ» - چه به شكلى آگاهانه و چه به شكلى ناخودآگاه _ فرم و ساختار آثار ادبى جاده اى را در ذهن مخاطب تداعى مى كند. باید دقت كرد كه نویسنده تاكید خاصى بر روى جاده اى بودن فرم اثر ندارد.در واقع آنچه كه فرم رمان و ساختار آن را به این نوع ادبى نزدیك مى كند محوریت پیدا كردن مفهوم «ولگردى» و «خانه به دوش» بودن شخصیت داستان است. شاید بتوان گفت كه رمان «رنگ كلاغ» نوعى پیكارسك «درون شهرى» - و یا درون منطقه اى _ است. آنچه كه در ادبیات پیكارسك و یا آثارى كه در ساختار خود به فرم این نوع روایى نزدیك مى شوند، بیش از هر چیز دیگرى قابل توجه خواننده قرار مى گیرد حضور یك شخصیت داستانى جذاب، دلچسب و دوست داشتنى _ اغلب شخصیت اصلى _ در داستان است. مى توان گفت در رمان «رنگ كلاغ» نیز از آن جایى كه اتفاق ها، موقعیت ها، لحظه هاى داستانى و... براساس ولگردى ها و سرگردانى هاى شخصیت اصلى داستان (راوى) شكل مى گیرد و نه تنها اثر در ساختار خود به نوع ادبى پیكارسك نزدیك شده است بلكه به شكلى ناگزیر ساختارى شخصیت محور نیز پیدا كرده است. در نتیجه عنصر شخصیت و شخصیت پردازى _ هر چند كه در راستاى دیگر عناصر شكل مى گیرد _ به عنوان محورى ترین عنصر شكل دهنده ساختار رمان «رنگ كلاغ» اهمیت پیدا مى كند.در رمان فرهاد بردبار راوى جوانى كه ترك تحصیل كرده است هر صبح از خانه خارج مى شود مسیرى جغرافیایى را _ هر چند در حوزه اى محدود به شكلى دایره اى و غالباً بدون در نظر داشتن مقصد و هدفى خاص _ پشت سر مى گذارد و به هنگام شب دوباره به خانه بازمى گردد. وى در طول این مسیر در موقعیت هاى مختلفى قرار مى گیرد. راوى رمان از آن دست آدم هایى است كه با بى قیدى و بى تكلفى تمام نه تنها خود را از جامعه خارج مى كند بلكه ارزش هاى وجودى خود را نیز فراموش كرده است. نمونه این نوع ادبى و این آدم ها را مى توان در آثارى از قبیل رمان «ناتوردشت» اثر «جى.دى.سلینجر» در آثار غربى و رمان «طوطى» اثر «زكریا هاشمى» در آثار ایرانى مشاهده كرد.