کتاب پنج نمایشنامه تک پرده ای

انتشارات روزنه منتشر کرد:وقتی نام لوییجی پیاندللو آورده می شود در وهله ی اول به نقش او د نوشتن نمایشنامه های بسیار تاثیرش در تحول قرن بیستم فکر می کنیم .اما او،پیش از پررداختن به کار تئاتر ،سال ها دست اندر کار نوشتن آثار غیر تئاتری بود و چند رمان و صدها داستان کوتاه نوشته بود و شهرتی زیاد در آن زمینه داشت. نخستین کار تئاتری بسیار موفق او با عنوان «خوب فکر کن،جاکومینو!» گام بزرگش به سوی نمایشنامه نویسی محسوب می شود.این کار در ژوئیه ی سال 1916 به صحنه رفت.در این باره در نامه ای به پسرش استفانو می نویسد:«...نمایش خوب فکر کن،جاکومینو!چندین اجرا با موفقیت فراوان داسته و مطمئنا پیروزمندانه در تمام شبه جزیره ایتالیا خواهید گردید. ... تعهد داده ام که کار دیگری برای ماه اکتبر آینده تحویلش بدهم و امیدوارم به قولم وفا کنم،اما خودت می دانی که تئاتر زیاد مر وسوسه نمی کند..» در واقع پیراندللو نسبتا دیرو بر خلاف میل خودش به تئاتر روی آورد. در حالی که می توان گفت که شکوفایی طبیعی هنر پیراندللو نسبتا دیر و بر خلاف میل خودش به تئاتر روی آورد. در حالی که می توان گفت که شکوفایی طبیعی دهنر پیراندللو را تئاتر به کمال می رساند. به هر حال داستا نهای او هم اساس و ساختار نمایشی داشتند و شامل گفتگوهای پرشورو تئاتری بودند. در واقع می توانیم این کتاب و باقی تک پرده ای های پیراندللو را مدرک زنده ای برای اثبات این ادعا حساب کنیم چونکه تمام این تک پرده ای ها،به جز «چه چه»،سال ها قبل به صورت داسستان کوتاه منتشر شده بوده اند که نویسنده بعدا تغییرات بسیار کوچکی آنها را بدل به نمایشنامه کرده است.