انتشارات نگاه معاصر منتشر کرد:میرزا محمد مهدی غروی اصفهانی(1303 تا 1365 ق: 1264 تا 1325 ش.،تصویر شماره ی 1)یکی از فقیهان نامدار شیعی مذهب در قرن چهاردهم هجری است . وی به سبب مخالفت با فلسفه و عرفان ونیز اندیشه هایی ویژه که در فقه اعتقادی مذهب تشیع داشت ئو آنها را در حوزه ی علمیه ی مشهد به شاگردانش منتقل کرد عالمی شناخته شده بوده و موافقان و مخالفتی دارد.اندیشه های او از زمان حیاتش و نیز دهه هایی پس از وفاتش در برخی حوزه های علوم دینی و سپس جمعی از صاحبان تحصیلات جدید مورد بررسی قرار می گرفت؛با ایم حال،پس از چاپ مقاله ای مکتب تفکیک به سال 1371 ش. و سپس کتابی با همان نام به سال 1375 ش. ازسوی آقای محمدرضا حکیمی -که دانشمند و نویسنده ای سرشناس بوده و خود به آن آموزه ها دلبسته است-توجه بسیاری از صاحب نظران حوزوی و دانشگاهی ایران را به خود کشاند. از آن زمان تاکنون، مکتوبات زیادی در نقد یا جانبداری از آموزه های میرزا مهدی اصفهانی و شاگردانش نگاشته شده که نمودی از آنها را در پژوهشی که با عنوان کتاب شناسی توصیفی مکتب تفکیک در 492 صفحه به سال 1392 ش.منتشر شد می توان دید...