کتاب پس از طوفان در ستایش عشق

انتشارات ایجاز منتشر کرد:نقاشی در مقام هنر نقش است؛ نقشی که نقشه­ی فرهنگ را بر آب می­کند: باتن ندادن به ممنوعیت­های فرهنگ، با تخطی از آن و رسیدن به لحظه­هایمتعالی. دست نقاش، همچون پای ولگرد، از مسیرهای ممنوع می­گذرد. دستاو در دست ولگردهای تاریخ است....عشق جایی است میان الهیات نام­ها و سکولاریته­ی تن­ها: به نام­های زنان یامردانی که دوست داشته­ایم اگر بیندیشیم همیشه شباهتی شگفت میان­شانمی­یابیم. حرکت تن­ها به سوی نام (همچون حرکت نام­ها به سوی تن) درطوفان بستر عشاق در حرف­ها و صداهایی متجعلی است که هیچ معنایی راانتقال نمی­دهند، بلکه با معنا (چیز) یگانه­اند: عرصه­ی الهیاتی نام­ها: آن­جاکه نمی­توان مرزی میان تن و نام دید: رسیدن به لحظه­های متعالی: کنار تن­هایسرخ همیشه سفیدی الهیات نیز هست.