انتشارات معین منتشر کرد:ادبیات را نخواهیم شناخت، اگر فقط ادبیات را بشناسیم. در نور دیدن مرزهای ادبیات، همان گمشده مطالعات ادبی امروز ماست، پژوهشهای دانشگاهی ما از یک فقدان بزرگ رنج میبرد و آن محصور شدن مطالعات ادبی در درون خویش یا به اصطلاح جزیرهای شدن آن است که حاصل آن چیزی جز تنزل ادبیات به فرم و فاصله گرفتن از قابلیتهای پژوهشی آثار ادبی نیست. برای عبور از این سد بزرگ، راههای متعددی وجود دارد. ادبیات و نگار گری میتواند باب بحثهای تازهای را در این زمینه بگشاید. تصویرگاه متن را به معنای خاصی محدودگاه معانی تازهای برای آن مطرح میکند پژوهش حاضر با توجه به این ضرورت ، به سراغ شاهنامه فردوسی رفته است تا نشان دهد که چگونه نگارهها میتواند متن ادبی را پویا و گویا نگاه دارند.