کتاب روز هشتم هفته

انتشارات آناپنا منتشر کرد:اگر ما به اندازه‌ی کودکان کوچک نشویم امیدی به رهایی ما نیست.جاودانگی همچنان بر سنگ‌ها و خواب حکمرانی می‌کند.جاودانگی نسیمی است، آوایی است که می‌خواند و کم می‌شود تا زمانی که واژگان به اتمام می‌رسند. مرگ هم همان‌چیز است، رایجه‌ای، صدای بسته شدن دری و شکستن لیوانی.مدت‌های مدیدی است که دوستت دارم و هیچ‌وقت این عشق را از تو دریغ نمی‌کنم.آدم‌ها از کسالت ملول گشته‌اند نه از گرسنگی.سکوت، قلب بی ملاحظه را احیا می‌کند، آن را سرحال تر و سرزنده‌تر از خود زندگی می‌کند.این چه معنی دارد که باید بیاموزید، یاد بگیرید بنوازید، زندگی کنید.به جز این، دیگر چی هست...دیواری بین ما و زندگی وجود دارد. می‌توانید آن را خستگی، ترس، فکر، جاه طلبی یا همه‌ی این‌ها بنامید.نبود حقیقت و صداقت در کلام از پایان دنیا و آخر‌الزمان هم بدتر است.