کتاب خانه عروسک

انتشارات آمه منتشر کرد:در سال‌های میانی قرن نوزدهم، زهدگرایی بر جامعه نروژ و بعضی کشورهای دیگر چنان سایه‌ی خوف‌انگیز و هراس‌آوری افکنده بود که آدم ها نگران و هراسان بودند که آیا نواختن پیانو و ویلن توسط یک مسیحی معتقئ جایز است؟آیا خواندن آوازی غیر از سرودهای مذهبی در کلیسا از مصادیق گناه و کفر نیست؟در آن زمان حتا خندیدن عملی و قبیح و غیرمومنانه بود.ایبسن با نمایش نامه هایش به جنگ اجتماع کهنه و آداب و سنن آن رفت؛ که در این میان مسائل زنان نیز موضوع جالبی برای این جنگ محسوب می‌شد شاید بتوان مهم‌ترین نمایش‌نامه‌ی ایبسن در این زمینه را «خانه‌ی عروسک» دانست که آوازه‌اش از همان دوران عالم گیر شد.اجرای «خانه‌ی عروسک» را در اواخر قرن نوزدهم بحث و جدل‌های بسیاری به راه انداخت.چنین به نظر می‌رسید که صدای برهم زدن در خانه توسط نورا،لرزه بر اندام مردم اروپا انداخته است.کار بحث و جدل پیرامون این اثر چنان بالا گرفت که در تمام محافل خصوصی و عمومی صحبت از آن بود؛اجراها در آلمان و انگلیس و بسیاری کشورهای دیگر ممنوع یا تقبیح شد.با وجود همه‌ی این بی‌مهری‌ها، تا سا ل1928 تنها در کشورهای اسکاندیناوی 128 هزار نسخه از این نمایش‌نامه به فروش رفت.یعنی بیش از هر نمایش‌نامه‌ی دیگری که به زندگی انسان در جهان مدرن می پرداخت.