انتشارات نیلوفر منتشر کرد:این کتاب گزیده ای است از مقالات مایکل فریدمن، استاد فلسفه ی دانشگاه استنفورد، که به دوره ای از تاریخ و فلسفه ی علم مربوط می شود که از نیوتن آغاز و به آینشتاین خاتمه می یابد. آنچه در این رشته مقالات چه بسا موجب ملال خاطر خواننده شود تکرار بی کم و کاست آن، است. اما، در این زمینه، به دو نکته باید توجه داشت. نخست آنکه هر مقاله استقلال خود را داراست و در هر یک نویسنده مبحث تازه ای را بررسی می کند و دوم آنکه، فریدمن اصول مطالب خود را بیشتر در قالب مقاله عرضه می کند تا به صورت کتاب، به طوری که همین تکرار مطالب حتی، در کتاب مفصل اش «بازنگریی پوزیتیویسم منطقی» نیز به چشم می خورد.فریدمن با دیدگاهی نوکانتی به مسائل فلسفه ی علم می نگرد. اهمیت دستگاه کانتی در نظر فریدمن تا بدان حد است که هسته ی بنیادی مباحث زیربنایی فلسفه ی قرن بیستم را همگی، به نحوی از انحا، به این دستگاه مرتبط می داند.در خصوص فلسفه ی علم، فریدمن معتقد است بعد از همه ی انقلاب های علمی، که با هریک از آنها مبانی علوم دقیقه به لرزه افتاده ند، آنچه هنوز پابرجا به جای مانده، نگرشی است بازنگری شده از مفهوم پیشینی کانت، منتها در شکل نسبی شده و تاریخمند آن.