انتشارات بهجت منتشر کرد:در روزگاران دیرین دو سرزمین بابل(در میان رودان)و بلخ در خراسان به تناوب پایتخت،مرکز فرمانروایی فدرال یا شاهنشاهی بوده است که در تمام تاریخ های قدیم با القاب و عناوین گوناگون یاد شده است.بابل را با لقب قطب جهان و دل ایرانشهر و بلخ را با لقب بامی به معنی درخشان،زیبا،زوشن و گرامی میخواندند.بی هیچ شک،رشد و گسترش فرهنگ و تمدن در شرق بیشتر و پیشتر از غرب بوده است و اصولا مسیر فرهنگ و تمدن از شرق به غرب بوده است.