انتشارات افکار منتشر کرد:اگرچه ریشه های نشانه شناسی در تاریخ به افلاتون و اگوستین باز می گردد، اما نشانه شناسی به عنوان یك تئوری مستقل در آغاز قرن بیستم در نوشته های چارلز ساندرز پیرس و فردینان دوسوسور مطرح شد.در سال 1958 با چاپ انسان شناسی ساختاری نوشته كلودلوی استروس، نشانه شناسی تحرك تازه ای پیدا كرد.این اثر، آموزه های نشانه شناسی سوسور را در بررسی و مطالعه فرهنگ های اولیه به كار می گرفت.نشانه شناسی هنگامی به شكوفایی رسید كه با اصول تحلیل روان درمانی مطابقت داده شد و توسط ژاك لاكان به منصه ظهور رسید، هرچند كه قبلا در سال 1900 در كتاب تعبیر رویای فروید به طور ضمنی مطرح شده بود.