کتاب انکار حضور دیگری

نشر ققنوس منتشر کرد:اگر معناهای ما با مرگ معنای مولف آغاز شده باشند، جز فرم یا صورت مادی متن که هریک از ما به دلخواه خود برای پر کردن آن هجوم می بریم، منشا مشترک دیگری ندارند. در نتیجه، من و تو به جای آن که مجال دهیم تا متن سخن گوید،صای متن را در صداهای خود خفه و خاموش می کنیم.برای خاموش کردن صدای متن کشتن«مولف»لازم می آید.متن که از روح نشئت گرفته است خود به خود نمی میرد.مرگ مولف فراخوانی به کشتن روح، و کشتن روح قلب کردن به شیئی و از آن بدتر به خمیر مایه ای است که شکل بخشی آن ها به دست من و تو و هر خواننده ای باید بی مزاحمت انجام گیرد.اگر این درست باشد،پس میبینیم که در نظریه و در واقع فراخوانش«مرگ مولف»چه جباریت و استبدادی نهفته است.متن و به طور کلی کار هنری و ادبی که با زحمت و توانش و خلاقیت پدید آورنده آن را گویا کرده است.این صدا ممکن است صدای شخص مولف نباشد.این صدا چه بسا صدای قدیسی یا ابلیسی باشد، لیک این مولف است که محمل اعلان این صدا شده است.برای شنیدن این صدا بیش از آن که بگوییم لازم است که بشنویم.متن برای من و تو در حکم یک دیگری یا غیریتی است که ما را به شنیدن صدای خود فرا می خواند.این صدا هر قدر هم که به انحای مختلف شنیده شود و هرقدر هم که با صداهای متکثر ما درآمیزد نقش گرانیکا و فرا گرد آورنده دارد و نه نقش فرمی تهی که هرکس به دلخواه خود آن را پر تواند کرد.