کتاب ویتگنشتاین در تبعید

رساله ی منطقی-فلسفی(1922)و پژوهش های فلسفی(1953)لودیگ ویتگنشتاین از جمله موثرترین ونیز غامض ترین کتاب های فلسفی قرن بیستم به شمار می روند.ویتگنشتاین بارها و بارها هشدار داده که کسی اورا نفهمیده و نخواهد فهمید.از این گذشته،به نظر می رسد که کار ویتگنشتاین در تبعید از منظر تازه ای به ویتکنشتاین-در هیئت فردی تبعیدی -می نگرد که به درک این نکته کمک می کند.تبعید ویتنگشتاین،علی رغم سرگردانی هایش از وین تا کمبریج و نروژ و ایرلند،تبعیدی منحصرا جغرافیایی نبود؛بلکه به دعوی کلاگ،وینگشتاین هیچ گاه با قرن بیستم احساس الفت نکرد.کلاگ،از طیف کامل شواهدی مشتمل بر آثار منتشرشده ی ویتگنشتاینفمجموعه ی کامل میراث،نامه نگاری ها،درس گفتارها،و گفتگوهای وی بهره می جوید.او کار وینگنشتاین را در بستری گسترده،همسو با خط سیر فکری ای که کسانی چون ایوب،گوته،و داستایفسکی را در بر می گیرد،جای می دهد.با این همه،کلاگ از منظر فلسفه ی تحلیلی نیز می نویسد،وبه بحث حول موضوعاتی نظیر ذات باوری،تجربه ی خصوصی،نسبی گرایی،علیت،و حذفی گرایی هم می پردازد.کلاگ مدعی است به مجرد این که بر تبعید وینگنشتایتن واقف شویم،درک بهتری از دشواری فهم او وکارش حاصل می کنیم.