کتاب بنیانگذاران فرهنگ امروز (گوته)

نام گوته در دنیای انگلیسی زبان عمدتا فقط احترامی بیرنگ را برمی انگیزد. او را یکی از قله های ادبیات اروپایی می دانند "گوتی" همراه با "داونتی" و "شاپکیپر" اتحاد مثلث شاعرانه جیمز جویس را تشکیل می دهند. اما دلیل آن بر بسیاری از خوانندگان انگلیسی روشن نیست، هر چند شاید بدانند که او یکی از روایتهای پر آوازه فاووست را نوشته است. در قرن نوزدهم وضع فرق می کرد. رمانتیک های انگلیسی کار گوته را می شناختنند، و دستاورد فردی و ملی او را ارج می نهادند. بایرون او را "نخستین کس از نویسندگان موجود" خطاب کرده است "که ادبیات سرزمین خود را آفریده و ادبیات اروپا را مزین کرده است." گوته الگوهایی برای برخی از آثار نمایشی بایرون و انگیزه ای نیرومند برای رمانهای تاریخی اسکات در اختیار گذاشته بود. در سال 1830 او دیگر در برتانیا نامی تثبیت شده بود، به رغم آواز کفر و فساد او در میان برخی بسته ذهنان. (کالریج، از ترس شریک جرم محسوب شدن، در برابر وسوسه ترجمه فاووست مقاومت کرد.) برای بیشتر جهان و طنان عصر ویکتوریا - کارلایل، ماتیو آرنولد، جورج الیوت، بی تردید گوته نیروی عمده ای در شکل گیری فرهنگ مدرن به حساب می آمد، محکی برای سنجش عظمت معاصر و "فرزانه ترین فرزانه عصر ما"(کارلایل).این ثناگویی آخری ریاکارانه بود. هنگامی که سنت قرن نوزدهمی تماس دست اول با فرهنگ آلمان از دست رفت، فرزانگی - که از ضروری ترین خصال ادبی به شمال نمی آمد - تنها چیزی بود که از آواز گوته به جا مانده بود. و خود را به آن دیگر برساخته ناخواسته قرن نوزدهم، یعنی گوته به مثابه یادمانی فرهنگی، می بست. در اواخر عمر او، زائران متشخص در وایمار به دیدار او می رفتند و گزارشهایی از مواجهه خود با این شخصیت "المپی" به دست داده اند- رفتار بزرگمنشانه او در این مناسبت های خشک و رسمی حتما به مقدار نیاز ناشی از دستپاچگی بوده است. خاکیان بیمقدارتر دار و دسته او مکالمات خود را با او در سالهای آخر عمرش ضبط کردند و سر انجام منتشر ساختند. افاضات او، که گاه خیلی ساده و سردستی بیان شده بود "از گوته پرسیدم که چه فکر میکند درباره ..." کم کم بخشی از حجم کلی آثار او به حساب آمد، سخت و قاطع در مقایسه با اظهارات بوانتر شعری او.