کتاب تاریخ تربیت بدنی و ورزش

درمیان کشورهای مشرق زمین بی گمان،ایران تنها کشوری بود که در نظام تعلیم وتربیت خود بیشترین اولویت را به ورزش و تربیت بدنی داده بود.ایرانیان به اهمیت و ارزش توانایی وسلامت بدن به عنوان وسیله بسیار مهم،برای فراهم آوردن ارتشی سلحشور و پیروز مندانه پی برده بودند.هرودوت،مورخ بسیار مشهور ایرانی می نویسد:ایرانیان ازپنج سالگی تا بیست سالگی سه چیز را می آموختند:1.سوارکاری2.تیراندازی با کمان3.راستگویی.جوانان ایرانی تمرینات روزانه را از طلوع آفاب با دویدن وپرتاب سنگ و پرتاب نیزه آغاز می کردند.ازجمله تمرینات معمولشان،ساختن با جیره اندک و تحمل گرمای بسیار وپیاده روی های طولانی و عبور از رودخانه،وخواب در هوای آزاد بود.برنامه های تربیت بدنی در ایران باستان:کشتی-چوگان بازی-اسب سواری-ارابه رانی-شنا-تیر اندازی و مهارت در فنون شکار.ایرانیان باستان تربیت بدنی را وسیله نیرومندی ونیرومندی را برای دستگیری ناتوانان و نه برای زور گیری می خواستند.نیرومندی و پهلوانی را با جوانمردی،چشم پاکی،فروتنی،راستی و بسیاری دیگر از سجایای اخلاقی همراه،و ناتوانی وسستی را منشا ناراستی می دانستند.مقام پهلوانی در ایران باستان از اهمیت خاصی برخوردار بود.بدین ترتیب است که ورزش و تربیت بدنی در ایران باستان،تا جه اندازه اهمیت داشته و مورد استفاده بوده است.