کتاب عبور معطر

او هجده ساله بود. دزد بود. آدم کش بود، و تا چند روز دیگر یک اعدامی می شد. و هنوز غروب برایش تماشایی بود. او می دانست هیچگاه سن افراد نیست که غروب را تعریف کرده است؛ همانگونه که سن او در کفه ترازوی جنایت هایش قرار نمی گرفت. او می مرد و قضاوت این مردن، سوای چگونگی آن، بر عهده عدالت اجتماعی نبود. حتی خودش مرگ را اصل مسلمی می دانست و با آن چندان مخالفتی نداشت. وقتی با ماشین دزدی در خیابان ها به گشت و گذار پرداخته بود، به تنها چیزی که فکر نکرده بود تبادل این موقعیت ها بود. زمانی که او قاتل بود و حالا که کسی قاتل او می شد.«از متن کتاب»