کتاب ریشه های رومانتیسم (گالینگور)

انتشارات ماهی منتشر کرد:آیزایا برلین در ریشه‌های رومانتیسم با بیانی دقیق و شیوا سرگذشت جنبش فکری و هنری رومانتیسم را از نخستین مراحل شکل‌گیری تا قرن بیستم دنبال می‌کند. به اعتقاد برلین «رومانتیسم صرفاً اهمیت تاریخی ندارد. بسیاری از پدیده‌های امروزی [1965] – ناسیونالیسم، اگزیستانسیالیسم، ستایش مردان بزرگ، ستایش نهادهای غیرشخصی، دموکراسی، توتالیتاریسم – جملگی از رومانتیسم تأثیر گرفته‌اند و این جنبش در همه‌ی آنها رخنه کرده است.» این کتاب بر اساس سخنرانی برلین با عنوان سرچشمه‌های تفکر رومانتیک در 1965 است. هنری هاردی، ویراستار آثار برلین، این سخنرانی را مکتوب و ویرایش کرده است. ترجمه‌ی فارسی ریشه‌های رومانتیسم به قلم عبدالله کوثری در سال 1386 برنده‌ی جایزه‌ی کتاب سال شده است.آیزایا برلین، فیلسوف و اندیشه‌نگار و نظریه‌پرداز سیاسی، در 1909 در ریگا متولد شد. او تنها فرزند خانواده‌ای یهودی بود. از زمان تجزیه‌ی لهستان در قرن هجدهم یهودیان بنا بر قانون امپراتوری روسیه در این منطقه محصور بودند. برلین در شش‌سالگی با خانواده‌اش به پطروگراد رفت و تا چند سال پس از انقلاب روسیه در این شهر زیست. برلین در سال 1921 به همراه خانواده‌اش به انگلستان مهاجرت کرد. او به دبیرستان سنت پل و سپس به کالج کورپوس‌کریستی در دانشگاه آکسفورد رفت و در آن‌ جا تاریخ و زبان‌های باستانی و سیاست و فلسفه و اقتصادخواند. در 1932 در نیوکالج به سمت مدرس و به فاصله‌ی کوتاهی به عضویت هیأت علمی کالج اُل‌سولزدر آکسفورد منصوب شد که در محیط دانشگاهی بریتانیا افتخاری استثنایی بود. در جنگ جهانی دوم او مسئولیت‌هایی در سفارت بریتانیا در واشنگتن و نیویورک به عهده داشت و سپس سفری به اتحاد جماهیر شوروی کرد و در آن‌جا با شماری از روشنفکران روسی که از تصفیه‌های استالین جان سالم به در برده بودند، به خصوص آنا آخماتوا و بوریس پاسترناک آشنا شد. این آشنایی‌ها باعث شد مخالفت او با کمونیسم محکم‌تر و سرسختانه شود. پس از جنگ به آکسفورد برگشت. گرچه تا اوایل 1950 به تدریس و نگارش در فلسفه پرداخت اما توجهش به تاریخ سیر اندیشه‌ها به ویژه تاریخ روشنفکری روسیه، تاریخ نظریه‌های مارکسیستی و سوسیالیستی و نهضت روشنگری جلب شده بود. برلین جز چند سالی که در امریکا و اتحاد جماهیر شوروی بود بقیه‌ی عمر خود را در آکسفوردگذراند. او به استادی کرسی چیچلی در نظریات اجتماعی و سیاسی انتخاب شد و ملکه او را به لقب سـِـر مفتخر ساخت. در 1966 رییس کالج وولفسون شد و بالاترین نشان کشوری بریتانیا نصیب او شد. او سرانجام در 5 نوامبر 1997 چشم از جهان فروبست و در آکسفورد به خاک سپرده شد. آوازه‌ی برلین در بیشتر عمر مرهون دفاع از لیبرالیسم، گفت‌وگوهای مهم و درخشان، حمله به تحجر، تعصب و تندروی سیاسی و نوشته‌های قابل فهم در زمینه‌ی تاریخ اندیشه‌هاست.