چوگان این زیباترین نماد ورزش های رزمی ، بی گمان یکی از مهمترین مواد آموزشی بزرگزادگان در سراسر تاریخ ایران بوده است که می بایست آن را چون فرهنگی گریز ناپذیر در کنار اخلاق و آیین ها و هنر های گوناگون نزد استادان می آموختند . این کتاب می کوشد تا ردپای این ورزش دو هزارساله ی قانونمند ایرانی را از خاستگاهش در پیش از اسلام و از میان روایت های افسانه ای و تاریخی ساسانی دنبال کند و سرگذشت آن را از خلال نوشته های تاریخی و متون ادبی روایت نماید؛ سرگذشتی که در مشرق زمین و امپراتوری بیزانس ریشه می دواند و سپس در سراسر قلمرو و تمدن اسلام شاخ و برگ می گستراند ، تا این که پس از دوران صفویان در زادگاه خویش به خواب مرگ فرو می رود و قریب به سیصد سال در ظلمات فراموشی باقی می ماند . سرانجام در اواخر سده ی نوزدهم عده ای انگلیسی آن را دوباره در ایران احیا می کنند . از آن زمان این ورزش باستانی افتان و خیزان به حیات خود ادامه داده است.