یکی را باید حفظ کرد و دیگری را به کف آورد:شرافت و خوشبختی را می گویمو به بهانه رسیدن به خوشبختینمیتوان از شرافت انسانی گذشت.خوشبختی را در پس یک اتفاق عجیبیا رسیدن به نفری در دوردست می پنداشتمولی نمی دانستم تاوانی سنگین داردتاوانی به قیمت روح انسانی امو وقتی معامله اش کردمفهمیدم که خوشبختی یک بسته خریدنی نیستو اگر آرامش دورن نداشته باشیبا هیچ کس و در هیچ جای این دنیابه دستش نمی آوری!وقتی در زندگی رازهایی ناگفته وجود داردیعنی رابطه ای مستحکم و حقیقی نداریو هر دو نفر گاهی باید دروغ بگویندنادیده بگیرند یا پنهان کاری کننداین چنین راهی، پایانی به بهشت نداردنه در این دنیا، و نه هیچ جای دیگر!