کتاب سه کتاب

برای شناخت آثار احمد محمود، باید از نخستین مجموعه داستان کوتاه او یعنی «مول» که درس ال 1338 چاپ شد، آغاز کرد. مجموعه ای که حضور او را در مقام نویسنده ای جستجوگر و قدرتمند اعلام داشت. داستانهای «مول» و بیشتر داستانهای مجموعه های «دریا هنوز آرام است» (1339) و «بیهودگی» (1341) سرشار از مشاهدات دقیق درباره کار و زندگی مردم عادی است. در واقع می توان گفت گستره قصه های او سرزمین عطش ناک جنوب و زندگانی ساده اما پررنج مردم آن دیار است. این داستانها غالبا کوتاه هستند و گفتگوی درونی در آنها غلبه دارد و با ایجاز نوشته شده اند که واقعیت های اجتماعی را بیان می کنند، به ویژه شرح زندگی مردم فرودست جامعه را که رنج می برند، کار می کنند و پناهگاهی ندارند، با این همه چرخ زندگی اجتماعی را صبورانه پیش می برند. بی شک لقب داستان سرای جنوب ایران بیشتر برازنده احمد محمود است که بدون گرایش به فوت و فن داستانی مدرنیسم، واقعیت خشن زندگانی مردم جنوب ایران را در افق تاریخی نشان می دهد.