کتاب وصایای بزرگان تاریخ (خشتی)

من از معراج آسمانها می آیمهمهی طبقه آسمان را گشته ام،در دل ستاره باران نیمه شبهای روشن و مهربان تابستان،بر جاده کهکشان تاخته ام،صحرای ابدیت را در نور دیده ام،بال در بال فرشتگان،در فضای پاک ملکوت شنا کرده ام،با خدایان،ایزدان با همه ی الهه های زیبای آسمان،با همه ارواح جاویدی که در نیروانای روشن و بی وزش آرام یافته اند آشنا بوده ام.از هر جا،از هر یک یادی،یادگاری،برایت آورده ام.از سیمای هر کدام زیباترین خط را ربوده ام،از اندام هر یک نازنین طرح را گرفته ام،از هر گلی،افقی،دریایی،آسمانی،چشم اندازی،رنگی دزدیده ام،و،با دست و دامنی پر از خطها و رنگها وطرح های آن سوی این آسمان زمینی،از معراج نیمه شبان تنهایی،به دامان مهربان تو نشسته ام تا آن ودیعه ها که از آسمانها آورده ام در دامن توریزم...