کتاب گلریز

در این احوالِ غریب چقدر سخت است ساده بودن و به سادگى عاشق شدن و یافتنِ رابطه‏‌اى بى‏‌پیرایه كه پشتِ نقابى از ظاهرسازى‏‌ها پنهان نشده باشد، رابطه‏‌اى مبتنى بر اتصال و خواستِ دل‏‌ها! و اگر شما هم از آن دست كسانى باشید كه هنوز هم به دوست داشتنِ بى‏‌رنگ و بى‏‌انتظار باور دارند، مى‏‌دانید كه یافتنِ گوشِ صادق و شنواى دردِ دل‏‌ها دور از دسترس شده است. پس شاید همانند آنانى كه كم‏‌كم یاد گرفته‏‌اند تا به رنگ جماعت درآیند، عادت مى‏‌كنیم تا دلشوره‏‌ها را پنهان كنیم و به كسى نگوییم. شاید زیر چهره‏اى خندان و ظاهرى آرام مخفى‏‌اش سازیم تا همه تصور كنند كه نه دردى داریم و نه قلبى براى به درد آمدن و تپیدن. یا به شكلى دیگر، قلب‏‌ها را به دو نیم تقسیم كنیم: نیمى كه به درد مى‏‌آید و از دید دیگران پنهان است و نیمى كه مى‏‌خندد و در منظر دیگران است. به هر حال درد كشیدن در ذاتِ انسان است و هر كه قلبى دارد از آن نمى‏‌تواند دورى جوید.قهرمانِ قصه امروز ما نیز زمانى از آن گروه كسانى بود كه به دیدن و قبولِ نقاب‏‌ها عادت نداشت و بى‏‌دریغ احساساتش را بُروز مى‏‌داد تا آن روز كه جبرِ زمانه به او آموخت كه دیگران مثل تو آنچه كه نشان مى‏‌دهند نیستند. پس لازم است زمامِ دل را در دست داشته باشى و مهارش كنى تا بداند كِى و كجا بر اسبِ خیال بنشیند و بى‏‌مهابا بتازد... همچون عشقى مهار زده!