«سمفونی قورباغه»،سمفونی را ز و رمز هاست.راز و رمز هایی که نویسنده در همه داستان هایش تدارک دیده است،تا مخاطب با گشودن شان لذت ببرد و هم چنین در محاصره انبوهی از پرسش ها،شک و تردیدها و ابهامات قرار گیرد و نتواند تا مدت ها به آن ها فکر نکند.راز و رمزهایی نه از جنس زندگی امروز_که عاری از رمز و راز است و بیش تر روزمرگی است -بلکه از جنس رویدادهایی بیش تر فراواقعی و البته خاص به نظر می رسند.چیزی که جالب است این است که در هیچ کدام از این داستان ها برهه زمانی ای که ماجراها در آن اتفاق می افتد،مشخص نیست و نمی توان هیچ استدلال محکمی در این زمینه به دست داد.این خصلت ازلی -ابدی بودن زمان در داستان ها،به رازها و رمزهای داستان، جلوه ای خاص می دهد که باعث تفکر بیش تر و البته تعمیم زمانی بر اساس سلیقه و تفکر مخاطبان می شود.