انتشارات بدیهه منتشر کرد:ابوسعید ابوالخیر عارف روشن ضمیر و انسان برجستهی تاریخ ادب و عرفان ایران است. در بخش مهمی از شعر فارسی چهرهی او را کنار خیام و مولانا قرار میدهند. اشعار وی آنچنان معنای عمیق و والایی داشت که از آنها به عنوان دعا و حرز، برای شفا، بر بیماران میخواندند و یا درویشان به عنوان ذکر آنها را تکرار میکردند.