کتاب گفتمان ادبیات سیاسی ایران

انتشارات اطلاعات منتشر کرد:انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی، این دو پدیده شگفت‌انگیز تاریخ یكصد ساله اخیر ایران،اگر به درستی شناخته و شناسانده شوند، می‌توانند نقاب از رخ بسیاری از رازها و رمزها و خوی‌ها و بایدها و نبایدها بركشند. در هر دو انقلاب ، نشانهای برجسته‌ای از صفا، ساده‌دلی، ایثار، وطن‌دوستی، عدالت‌جویی و آزادی‌خواهی می‌توان یافت، همچنان كه می‌توان جای پای حقد، حسد، كینه، توطئه، تهمت و دروغ را نیز در سنگ‌فرش كوچه‌های تاریخشان دید!در میان كسانی كه در مورد این دو پدیده تاریخی سخن گفته‌اند، هم قلمهای سلیم و سالم دیده می‌شود و هم قلمهای كینه توز و انتقام‌جو و حتی در پاره‌ای موارد دروغ‌زن و دریك كلام ناسالم!اما در مورد وقوع این دو انقلاب فرضیات گوناگونی مطرح شده است ؛ ولی فرضیه‌ای كه به گمان نویسنده این اثر از روایی و كارایی بیشتری برخوردار است، فرضیه فرهنگی است. به این معنی كه فرهنگ در معنی گسترده‌اش، مهمترین عامل شكل‌گیری و پیروزی این دو انقلاب بوده است. این فرهنگ را بیشتر به شكل ادبیات سیاسی و در قالب گفتمانی می‌توان تبیین كرد. منظور از گفتمان و رویكرد گفتمانی، مجموعه عوامل تأثیرگذار بر ذهن و زبان و رفتار و كردار مردم است؛ از دین و مذهب و ایدئولوژی گرفته تا شعر و ادب و هنر . از شعارهایی با درون‌مایه مذهبی و اجتماعی و اقتصادی و سیاسی گرفته تا موسیقی و ترانه و تصنیف و نمایش و روزنامه و شب‌نامه! در این كتاب از همه این عوامل به ایجاز و اختصار سخن به میان آمده است.