اگزیستانسیالیسم در برابر ماتریالیسم دیالکتیک، که انسان را موجودی بازیچه جبر تاریخ می داند، و در برابر ناتورالیسم، که انسان را یک شیء طبیعی میشناسد، ... و در برابر مارکسیسم که می پندارد تنها با حل شدن سیستم اقتصادی، تمام رنجهای بشری حل خواهد شد... و در برابر مکتبهای نیهیلیستی و بدبینی های مبتنی بر پوچی مطلق عالم... عالی ترین مکتب هاست....ولی از آنجا که در برابر انسان متعالی و همچنین برای نجات انسان از این گردونه ابلهانه تناسخی- بودایی- صنعتی، هیچ راهی و هیچ مسئولیتی و هیچ الگوی مطلقی، که همه انسان ها به آن ایمان داشته باشند و در برابر آن احساس مسئولیت جدی کنند، ارائه نمی دهد، مکتب ضعیفی است.