رویكرد تاویلی و تطبیقی به فضاسازیهای نمادین و تصویری در هنرهای تجسمی ـ از جمله عكاسی ـ با متون كلامی و مفهومی به ویژه در گسترهای همچون شاخههای علوم انسانی و... روشی است كه اشارهای پنهان و آشكار به فعل «دیدن» در زندگی و زیستن در «جانبینی» دارد. این هر دو ساحت را عكاس هنرمند صاحب بینش با لنز خود به تصویر میكشد. ولی شاید برای نخستین بار كتاب حاضر با روشی بدیع میخواهد بگوید كه دیدن یا هنر عكاسی تا چه اندازه میتواند زندگی را مستعد معناسازیهای تازه و ارزشمند نشان دهد.